"IQ ဆိုတာဘာလဲ?"

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေမးဖူးပါတယ္။ IQ ဆိုတာဘာလဲလို႔။ သူကၿပန္ေၿဖတယ္ IQ ဆိုတာ "Intelligence Quotient" တဲ့။ ဒါကေတာ့ လူတိုင္းသိမယ္ထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ IQ ဆိုတာ လူေတြရဲ႕ smartness ကိုတိုင္းတာတဲ့ unit တစ္ခုပါပဲ။ အဲဒါကို အစပ်ိဳးေပးခဲ့သူကေတာ့ ၿပစ္သစ္ စိတၱေဗဒပညာရွင္ၾကီး Alfred Binet ပါပဲ။ သူနဲ႔ သူလက္ေထာက္ Theodore Simon တို႔ဟာ ၁၉၀၅ခုႏွစ္မွာ လူေတြရဲ႕ intelligence ကိုတိုင္းဖို႔အတြက္ Binet Simon Test ကိုထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီ Testဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ Intelligence ကိုအၾကမ္းဖ်င္းေလာက္ေတာ့ ခန္႕မွန္းလို႔ရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ယခုေခတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသံုးၿပဳေနတဲ့ IQ ကိုတြက္တဲ့ပံုေသနည္းကို စတင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သူကေတာ့ ဂ်ာမန္ စိတၱေဗဒပညာရွင္ၾကီး William Stern ပဲၿဖစ္ပါတယ္။ သူက Binet Simon Test ကရတဲ့အေၿဖကို အေၿခခံၿပီးေတာ့ IQ တြက္တဲ့နည္းကိုေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာပါ။ IQ တြက္တဲ့နည္းကေတာ့ အဲဒီ Binet Simon Test ကိုကၽြန္ေတာ္တို႔ေၿဖလို႔ရမယ့္ အမွတ္ တစ္နည္းအားၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာရင့္က်က္မွဳ(Mental Age) ကိုတည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ရွိအသက္(Chronological Age) နဲ႔စား ရတဲ့ဟာကို ၁၀၀နဲ႔ ေၿမွာက္ရတာၿဖစ္ပါတယ္။
100x(MA/CA)
အကယ္၍ ကိုယ္ရဲ႕​ IQ က ၁၀၀ ရေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ အသက္နဲ႔ ဥာဏ္ပညာအသက္ တူညီတယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာရွိ လူဦးေရရဲ႕ ၈၀%ဟာ IQ ၈၀ နဲ႔ ၁၂၀ၾကားမွာရွိပါတယ္။ IQ ၇၅ ထက္နိမ့္ရင္ေတာ့ ဥာဏ္ရည္မမွီးဘူးလို႔သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္။ ကဲ.... အခုသင္လည္းသင့္ IQ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲသိခ်င္ေနေရာေပါ့။ ဒီ Linkေလးကိုသြားလိုက္ပါ။ စာဖတ္သူအားလံုး ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

"ဆင္က်ီစားရာ ဆိတ္မခံသာ"

ဒါကေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးခံႏိုင္ရည္ limit မတူတာကိုေၿပာတဲ့စကားပံုပါ။ ဆင္တို႔ အခ်င္းခ်င္းက်ီစားရာတြင္ တစ္ေကာင္ကိုတစ္ေကာင္ ေၿခေထာက္နဲ႔ကန္ ႏွာေမာင္းနဲ႔ရိုက္ က်ီစားလို႔ရေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ ဆိတ္ကိုက်ီစားပါက ဆိတ္ခံႏိုင္ရည္မရွိႏိုင္ပါ။ စကားပံုက "တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး က်ီစားရင္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ စကားေၿပာရင္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ဦးရဲ႕ခံႏိုင္ရည္ limit ကုိ တစ္ဦးကသိထားသင့္ပါတယ္။ ထို limit ထက္ေက်ာ္ၿပီး က်ီစားမိပါက သူတစ္ပါးအေပၚတြင္ က်ီစားသလို သေဘာမသက္ေရာက္ေတာ့ပဲ မခံမရပ္ႏိုင္စရာေတြၿဖစ္ၿပီး တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အခ်င္းမ်ားတတ္ပါတယ္။" လို႔ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမခ်င္း က်ီစားတဲ့အခါပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း က်ီစားရင္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လူၾကီးေတြက အလြန္အကၽြံ မၿဖစ္ေအာင္ ေၿပာတတ္တဲ့ စကားပံုပါ။

"အိုးရြဲ႕ကို စေလာင္းရြဲ႕နဲ႔ဖံုး"

လူေတြထမင္းဟင္းခ်က္တဲ့အခါမွာ အသံုးၿပဳတဲ့အိုးေတြဟာ သံုးတာၾကာလာရင္ ႏွဳတ္ခမ္းေတြဟာ အနည္းငယ္ရြဲ႕သြားေလ့ရွိပါတယ္။ အဲလိုရြဲ႕သြားတဲ့အခါမွာ အိုးႏွဳတ္ခမ္းကို နဂိုၿဖစ္ေအာင္မၿပင္ေတာ့ပဲ စေလာင္းဖံုးကိုသာ ရြဲ႕ေအာင္လုပ္လိုက္တာဟာ လြယ္ကူၿပီး အိုးလည္းလံုေစပါတယ္။ အခုစကားပံုရဲ႕ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အိုးရြဲ႕ကို စေလာင္းရြဲ႕နဲ႔ဖံုးသလိုပဲ လူ႕ဘဝမွာေနတဲ့အခါမွာ အၿမဲတသမတ္တည္းမေနပဲ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ၿဖစ္ေအာင္ေနသင့္တယ္လို႔ဆိုလုိပါတယ္။ လူၾကီးေတြ ဆံုးမတဲ့အခါ သံုးေလ့ရွိတဲ့စကားပံုေလးေပါ့။

"လယ္ထြန္သြား ႏြားေမ့"

ယခင္ စက္မွဳလက္မွဳ မထြန္ကားခင္တုန္းက လယ္ထြန္တဲ့ေနရာမွာ ႏြားကိုအသံုးၿပဳေလ့ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက ႏြားေတြဟာလူေတြရဲ႕ ထမင္းရွင္လို႔ေတာင္ တင္စားေၿပာဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏြားေတြဟာ လယ္ထြန္တဲ့ေနရာမွာ အေရးအၾကီးဆံုးလို႔ေၿပာလို႔ရပါတယ္။ အခု စကားပံုရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ လယ္ထြန္သြားတဲ့အခါမွာ အေရးၾကီးဆံုးၿဖစ္တဲ့ ႏြားကိုေမ့က်န္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိခ်င္တာပါ။ တစ္ေနရာရာသြားလို႔ အေရးၾကီးတဲ့ပစၥည္း တစ္စံုတစ္ခုက်န္ခဲ့ရင္ သံုးပါတယ္။ တပါးသူကို အၿပစ္တင္ရင္ သံုးေလ့ရွိတဲ့စကားပံုတစ္ခုပါ။

"မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းၿပ"

ေရခ်ိဳသတၱဝါေတြထဲမွာ မိေခ်ာင္းဟာ ေရနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ေရအသြားအလာ ေရအၿဖစ္အခင္းအစရွိသည္ကို နားအလည္ဆံုး သတၱဝါၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ မိေခ်ာင္းေတြထဲကမွ ဘုရင္ၿဖစ္တဲ့ မိေခ်ာင္းမင္းကို ေရအၿဖစ္အခင္းၿပသလမ္းညႊန္တယ္လို႔ စကားပံုကအဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို သူကၽြမ္းက်င္တဲ့ဘက္မွာ သြားၿပီး ဆရာလုပ္သလုိမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ ကိုယ္သိတဲ့အရာကို တၿခားတစ္ေယာက္က လာဆရာလုပ္ရင္ သံုးေလ့ရွိတဲ့စကားပံုပါပဲ။

စကားပံု

ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စကားေၿပာတဲ့အခါမွာ စကားပံုေတြနဲ႔ခိုင္းႏိွဳင္းေၿပာဆိုေလ့ရွိၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူၾကီးေတြပါ။ အဲဒီအခါမွာ ကိုယ္ကမသိတဲ့အခါမွာ ခံလိုက္ရတာေတြရွိတတ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္သိသမွ် စကားပံုေလးေတြရဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔သံုးတတ္တဲ့ေနရာေလးေတြကို ေဖာ္ၿပေပးလိုက္ပါတယ္။ သိခ်င္တဲ့ စကားပံုေလးေတြရွိရင္လည္း ေမးလို႔ရပါတယ္။ ေၿပာၿပေပးပါ့မယ္။ သိရင္ေပါ့ေနာ္။ =P

ဆန္တစ္လံုး

ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေလးတစ္ခုပါ။ သူငယ္တန္းလား တစ္တန္းလားေတာ့မေၿပာတတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းမွာ ဝါဆိုသကၤန္းကပ္ဖို႔ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ဆန္တစ္လံုးဆီ ယူခိုင္းတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကိုေၿပာၿပတာေပါ့။ အစ္ေမကလည္း မနက္က်ရင္ အဆင္သင့္လုပ္ထားေပးမယ္တဲ့။ အဲ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေရာက္ပါေလေရာ။ ၿပႆနာက အဲဒီမွာစေတာ့တာပဲ။ အေမကသူ အဆင္သင့္ၿပင္ထားတဲ့ ဆန္ကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႔ ထုပ္ၿပီးေပးတာေပ့ါ။ အဲဒီဆန္ထုပ္လည္းၿမင္ေရာ အေမ့ကိုဆူပါေလေရာ။ ဆရာမကဆန္တစ္လံုးတည္း လိုခ်င္တာကို အေမကဘာလို႔ တစ္ထုပ္ေတာင္ေပးရတာလဲလို႔ေပါ့။ အဲဒီမွာ အေမကသေဘာေပါက္သြားၿပီး၊ ဆရာမေၿပာေသာ ဆန္တစ္လံုး ဆိုသည္မွာ ဆန္ႏို႔ဆီဘူးတစ္လံုးၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေသာ ဆန္တစ္လံုးဆိုသည္မွာ ဆန္တစ္ေစ့ဟုသာေခၚေၾကာင္း ရွင္းၿပတာေပါ့။ အရာမထင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီဆန္တစ္ထုပ္သာေပးလိုက္လို႔ကေတာ့ အတန္းသားမ်ားဝိုင္းရယ္ေတာ့မွာပဲ ဆရာမကလည္း အသားကုန္ဆူေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းမသြားေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ငိုပါေလေရာ။ တစ္အိမ္လံုးကဝိုင္းၿပီး သက္ေသထူၿပီးေၿပာတာေတာင္ လက္မခံဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္လို ေခ်ာ့လိုက္ရာလည္းဆိုေတာ့ ဆန္အိတ္ကိုဖြက္ၿပီးယူသြား၊ တစ္ၿခားေက်ာင္းသားေတြ ဘယ္ေလာက္ေပးလည္းဆိုတာ အေၿခအေနၾကည့္ၿပီးေပးေပ့ါလို႔ သေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ေက်ာင္းသြားခိုင္းမွပဲ ေက်ာင္းကို သြားေတာ့တယ္။ အားလံုး ၿမန္မာစာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနားလည္ ႏိုင္ၾကပါေစ။

နံၿပား

ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ မ်က္ႏွာေၿပာင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေၿပာတဲ့ စကားေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ငါးတန္းေၿခာက္တန္း ၿမန္မာသဒၵါစသင္ရတဲ့ အတန္းေပါ့။ "သက္ရွိသက္မဲ့ ၿဒပ္ရွိၿဒပ္မဲ့တို႔၏အမည္ဟူသမွ်ကို နာမ္ဟုေခၚသည္" "နာမ္၏အစားသံုးေသာပုဒ္ကို နာမ္စားဟုေခၚသည္" စသည္ၿဖင့္ ဆရာမကသင္တာေပ့ါ။ အဲ... ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းကဒီလို စဥ္းစားတယ္ နာမ္၏အစားသံုးေသာပုဒ္ကို နာမ္စားဟုေခၚသည္ဆိုေတာ့ နာမ္၏အၿပားသံုးေသာပုဒ္ကိုေတာ့ နံၿပားလို႔ေခၚတာေပါ့တဲ့

သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ရဲ့စိတ္

ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
မီးေတြပ်က္တဲ့ ေနရာပါ။
ဘတ္စ္ကားေတြၾကပ္တဲ့ ေနရာပါ။
အမႈိက္ေတြ ရွဳပ္တဲ့ေနရာပါ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပါ။
ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
ေအးၿမတဲ့ လမင္းပါ။
ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္ပါ။
အားေပးတဲ့ စကားသံပါ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ မိခင္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
အလင္းေရာင္ေပးတဲ့ ေနမင္းပါ။
လမ္းၿပတဲ့ ေ႕ရွေဆာင္ပါ။
ဆံုးမတဲ့ စကားသံပါ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ဖခင္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
လံုၿခံဳတဲ့ အရိပ္ပါ။
အေမာေၿပတဲ့ နားခုိရာပါ။
စည္းလံုးတဲ့ အသိုက္ပါ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ပါ။

In case of Fire

ရယ္စရာ ဟာသေလးတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၿမဲစီးေလ့ရွိတဲ့ ဓာတ္ေလွခါးေတြမွာ "In case of fire, do not use lift" လို႔ေရးထားတာကို အားလံုးသတိၿပဳမိမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းက တစ္ခုေသာ ဓာတ္ေလွခါးမွာေတာ့ စာေၾကာင္းေလးတစ္ေၾကာင္းပိုေနပါတယ္။ အဲဒီစာက correction pen နဲ႔ေရးထားတာပါ။ "In case of fire, do not use lift... USE WATER!!!" =)

Who are they?

မူလတန္းတုန္းက အၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ တစ္တန္း၊ ႏွစ္တန္းေလာက္ေတာ့ရွိမယ္ထင္တယ္။ ေက်ာင္းကို ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးလာမယ္ဆိုေတာ့ ဆရာမက အတန္းထဲက ကေလးေတြကိုအဂၤလိပ္လို နည္းနည္းပါးပါး သင္ေပးထားတာေပါ့။ သူကဘယ္လိုေမးရင္ ေက်ာင္းသားေတြကဘယ္လိုေၿဖရမယ္ေပါ့။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီေန႔က ေက်ာင္းမသြားၿဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ေန႔ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းမေၿပာပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးလာပါေလေရာ။ အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆရာမနဲ႔နည္းနည္းပါးပါး စကားေလးေၿပာတာေပါ့။ ေၿပာလည္းၿပီးေရာ ဆရာမက ေက်ာင္းသားေတြဘက္ကို လွည့္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ေရြးတာေပါ့။ အဲဒီေန႔မွာမွ ေရွ႕ဆံုးမွာထိုင္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကံဆိုးသူေမာင္ရွင္ေပါ့ဗ်ာ။ ဆရာမကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ပဲ ေမးတယ္။ "Who are they?" တဲ့။ ေသပါေရာလားဗ်ာ။ ဘယ္သူေတြမွန္းေတာင္မသိပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သိတာပဲ ေၿဖလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းေၿဖၿပီးေရာ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးမွာ အိေၿႏၵမဆည္ႏိုင္ပဲ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ပါေလေရာ။ ဆရာမကေတာ့ မ်က္ႏွာၾကီးကို နီေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေၿဖလိုက္တာ သံုးလံုးထဲပါ။ "They are who?"..........

"ရင္ေလာက္မွန္းမွ ဒူးေလာက္တင္" ႏွင့္ "ဒူးေလာက္တင္မွ ရင္ေလာက္က်"

အထက္ပါ စကားပံု ႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာက အမွန္လဲ လို႔ေမးရင္ ပထမဟာ အမွန္လို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေၿဖၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းမွားတယ္လို႔ေတာ့ မေၿပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပထမဟာက စကားပံုမဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြေၿပာတဲ့ စကားသက္သက္ပါ။ တကယ့္ စကားပံု အစစ္အမွန္က ဒုတိယဟာပါ။ ဒီစကားဟာ ေရွးေခတ္မုဆိုးေတြ ကေနၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ စကားပံုပါ။ ေရွးေခတ္ မုဆိုးေတြဟာ ဒူးေလးကို အဓိကထားၿပီး သံုးေလ့ရွိပါတယ္။ မုဆုိးေတြက ဒူးေလးပစ္ခါနီး ေလးတင္ၾကရပါတယ္။ အဲလို ေလးတင္တဲ့အခါမွာ ေလးကို ဒူးေလာက္မွစတင္မွ ရင္ဘတ္ေလာက္မွာ ေလးသြားက်တယ္လို႔ေၿပာခ်င္တာပါ။ ဒူးေအာက္မွ စတင္လွ်င္ ခါးကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးကုန္းရမွာ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ဒူးအေပၚကစတင္လွ်င္လည္း ေလးမက်ပဲရွိတတ္ပါတယ္။ မယုတ္မလြန္လုပ္ခ်င္းမွာ အစဥ္ေၿပမႈကိုၿဖစ္ေပၚေစတယ္လုိ႔ေၿပာခ်င္တာပါ။ တကယ့္ စကားပံုရဲ့အဓိပၸါယ္ကလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ပ်က္အစဥ္ ၿပင္ခဏ ပါပဲခင္ဗ်ာ။ အားလံုးအမွန္ကို သိႏိုင္ၾကပါေစ။

ကေလးအေတြး

ကေလးအေတြးနဲ႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြဟာ တစ္ခါတစ္ေလမွာ လူၾကီးေတြကို ေၿဖရခက္ေစပါတယ္။ အဲ လူၾကီးေတြကလည္း "လူၾကီး" ဆိုတဲ့ အားသာခ်က္ကိုသံုးၿပီး ၿပန္ေၿဖတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခုအထိမွတ္မိေနတဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းကအၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ ငယ္ဆို မူၾကိဳတက္ခါစ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္က ကၽြန္ေတာ့္အန္တီေလးက ကိုယ္ဝန္ရွိပါေလေရာ။ အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း စပ္စုၿပီးသြားေမးတာေပါ့။ အန္တီေလး ဘာလို႔ဗိုက္ၾကီးတာလဲေပါ့ေနာ္။ အန္တီေလးလည္း ေခါင္းရွုပ္သြားတာနဲ႔ ၿပီးၿပီးေရာပဲေၿဖလုိက္တာေပါ့။ သားဦေလးနဲ႔အတူတူအိပ္လို႔ ဗိုက္ၾကီးတာေပါ့သားရဲ့တဲ့။ အဲ...ၿပႆနာကအဲဒီကစတာပါပဲ။ မူၾကိဳက ေန႔လည္အိပ္ခ်ိန္မွာ ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ တူတူအိပ္ရတာကလား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အန္တီေလးကို ၿပႆနာရွာေတာ့တာေပါ့။ မူၾကိဳမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူတူအိပ္တဲ့ မိန္ကေလးေတြေကာ ဗိုက္မၾကီးဘူးလားလို႔ေပါ့။ အန္တီေလး ေတာ္ေတာ္ေၿဖရၾကပ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း သူတို႔လက္နက္ပဲသံုးရေတာ့တာေပါ့။ ေၾသာ္သားရယ္ သူတို႔ကငယ္ေသးတာကိုးတဲ့။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အေတြးတစ္ခုရွိတယ္။ "ေၾသာ္... ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဆရာမေတြပါ ငါတို႔နဲ႔မအိပ္လို႔.."

ZERO

သခၤ်ာအတန္းထဲက အၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္း ၾကိဳက္တာနဲ႔ေရးၿဖစ္သြားတာပါ။ သခၤ်ာ တစ္ပုဒ္ကို ဆရာမကရွင္းၿပရင္း အေၿဖကို ဆရာမကေမးတယ္။ အေၿဖကေတာ့ အၾကြင္း သံုညပါ။ အဲဒါကို အတန္းထဲက တစ္ေယာက္က "nothing" လို႔ေၿဖတယ္။ သူေၿပာခ်င္တာက ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဆရာမက ၿပံဳးတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံုည ေလးေရးၿပၿပီးေတာ့ ေၿပာတယ္ "Zero is not nothing. It is juz something we neglect most of the time" တဲ့.......

အေဖ

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ဒီေန႔ေက်ာင္းကအၿပန္ အိမ္ေအာက္မွာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကို သူ႔အေဖက စက္ဘီးစီးသင္ေပးေနတာကို ၿမင္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေဖကို သြားသတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စက္ဘီးစီးသင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငါးတန္း ေၿခာက္တန္းေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု နယ္ကိုခရီးသြားတာ အဲဒီနယ္မွာလည္း စက္ဘီးပဲသံုးၾကတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းစက္ဘီးစီးဖို႔ပူဆာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ လည္းမၿငင္းရွာပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတယ္ အဲဒီတုန္းက ၿမစ္ကမ္းစပ္ေလးမွာ ေတာင္ကုန္းေလးရွိတယ္။ အေဖက အဲဒီေတာင္ကုန္းေလးေပၚကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔စက္ဘီးကုိုမသြားၿပီး သူကကိုင္ေပးၿပီး ေတာင္ကုန္းေလးေပၚကတြန္းဆင္းတယ္။ ကေလးဆိုေတာ့ ဇြဲနဲ႔မရမခ်င္းေပါ့။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ေနေတာ့ တတ္သြားပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္အခုမွစဥ္းစားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုေရာ စက္ဘီးပါ ေတာင္ကုန္းေပၚကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြားတြန္းတင္ရတဲ့ အေဖေတာ့အီစိမ့္ေနမွာပဲလို႔။ ေၾသာ္ အေဖ အေဖ တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ မၿငီးရွာပါလား........